Πρεμιέρα: Κυριακή 10 Οκτωβρίου

Ÿ—Ÿ–Ÿ

 

Η Συντεχνία του Γέλιου επιστρέφει με τη νέα εκδοχή της θρυλικής της παράστασης «Μια γιορτή στου Νουριάν» στο Σύγχρονο Θέατρο.

Η παράσταση που παίχτηκε στο θέατρο Πορεία από το 2011 μέχρι το 2014 και άφησε «εποχή», επιστρέφει ανανεωμένη στο Σύγχρονο Θέατρο αλλά και σε «μεταφερόμενη μορφή» σε σχολεία.

Η ανατρεπτική κωμωδία για τις προκαταλήψεις, τις σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών και την πολιτισμική συμφιλίωση του VolkerLudwig, απευθύνεται σε ανθρώπους από 5 ετών!

Το έργο προσπαθεί να αναδείξει τις αρετές της ανεκτικότητας, της αλληλοκατανόησης και αυθόρμητης ταύτισης που έχουν τα παιδιά μεταξύ τους πέραν των εγκλωβισμών που επιβάλλονται από την περιχαράκωση σε εθνικότητες και κοινωνικές τάξεις. Όπως είχε αναφέρει και ο συγγραφέας του έργου για την παράσταση της Συντεχνίας του Γέλιου: «Δυστυχώς το έργο παραμένει διαρκώς επίκαιρο. Το φυλετικό μίσος και οι προκαταλήψεις μοιάζει να κερδίζουν έδαφος παντού, παράλληλα όμως φαίνεται πως υπάρχουν άνθρωποι που τα καταπολεμούν με πολυμήχανα μέσα, με φαντασία, χιούμορ και ζεστή καρδιά και αυτό μου δίνει κουράγιο και ελπίδα».

Η πρεμιέρα θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 10 Οκτωβρίου στις 11:30 και 15:00.Η παράσταση των 15:00 θα είναι καθολικά προσβάσιμη. Οι παραστάσεις θα διεξαχθούν σε συνάφεια με τους υγειονομικούς κανόνες και σύμφωνα με τις προϋποθέσεις και τα πρωτόκολλα για τις πολιτιστικές δραστηριότητες.

Στο χώρο του θεάτρου θα υπάρχουν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Παράλληλα ταξιδεύουμε και στο χώρο των σχολείων παρουσιάζοντας μία πλήρη και άρτια εκδοχή της παράστασης.

Στο πλαίσιο της κοινωνικής ισότητας και συμπερίληψης που πρεσβεύει το έργο μας, οι παραστάσεις της Κυριακής και ώρα 15.00 θα είναι καθολικά προσβάσιμες για όλους και όλες, και θα πραγματοποιηθούν με ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, Ακουστική περιγραφή (AD: AudioDescription) και υπέρτιτλους για Κωφές/ους. Για την καθολική προσβασιμότητα, σημαντική ήταν η συμβολή της Κίνησης Ανάπηρων Καλλιτεχνών.

Συντελεστές

Κείμενο: VolkerLudwig

Μετάφραση / Διασκευή: Βασίλης Κουκαλάνι

Σκηνοθεσία: Βασίλης Κουκαλάνι

Σκηνικά-Κοστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου, Αριστοτέλης Καρανάνος

Μουσική: Κώστας Νικολόπουλος

Τραγούδι Παράστασης: ActiveMember

Επιμέλεια Κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα

Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιώργος Αγιαννίτης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελίνα Μαντίδη

Φωτογραφίες:Τάσος Θώμογλου

Σχεδιασμός οπτικού υλικού: NikAVisualCommunicationFirm (Νικόλας Αθανασιάδης)

Επικοινωνία:Χρύσα Ματσαγκάνη

Υπεύθυνη Παραγωγής: Κωνσταντίνα Αγγελέτου

Διανομή: Γιάννης Βαρβαρέσος, Φώτης Λαζάρου, Βασίλης Κουκαλάνι, Γεωργία Δελαρόχα Κυριαζή, Κωστής Ραμπαβίλας, Φανή Ξενουδάκη, Αλέξανδρος Τούντας

Πληροφορίες Παράστασης

ΠαραστάσειςΑπό Κυριακή 10 Οκτωβρίου

Ημέρες & ώρες παραστάσεων

Κάθε Κυριακή 11:30 &15:00

Τιμές εισιτηρίων

Γενική Είσοδος: 10€

Διάρκεια παράστασης

75’

Προπώληση εισιτηρίων: VIVA.GRhttps://www.viva.gr/tickets/theater/festivalmiagiorti2122/

 

Σύγχρονο Θέατρο

Ευμολπιδών 45, Γκάζι (Δίπλα στο ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός)  | τηλ. 210 3464380

Ÿ—Ÿ–Ÿ

Το θέατρο θα λειτουργήσει ως χώρος covidfreeμε πληρότητα 85% και πρόσβαση στις παραστάσεις θα έχουν κάτοχοι με πιστοποιητικό εμβολιασμού και πιστοποιητικό νόσησης. Για την ασφαλή διεξαγωγή των παραστάσεων θα τηρηθούν σχολαστικά όλα τα απαραίτητα υγειονομικά πρωτόκολλα που θα διασφαλίζουν τόσο τους θεατές όσο και τους εργαζόμενους του θεάτρου.Οι ανήλικοιθεατέςηλικίαςαπότεσσάρων (4) έως και έντεκα (11) ετών, προσκομίζουν, εναλλακτικά, δήλωσηαυτοδιαγνωστικούελέγχουself-testτελευταίου 24ώρου, στην οποίαπροβαίνειείτεοιοσδήποτεγονέας, ήκηδεμόνας.Δεναπαιτείταιφυσικήπαρουσία του γονέαήκηδεμόνα.

 Τα μέτρα προστασίας θα ανακοινωθούν αναλυτικά μέσα από την ιστοσελίδα μας www.sychronotheatro.gr. Πληροφορίες:στο ταμείο του θεάτρου,τηλ.: 2103464380

Ÿ—Ÿ–Ÿ

Η Συντεχνία του Γέλιου περιλαμβάνει επίσης στο ρεπερτόριο της τα έργα «Πιο δυνατός κι από τον Σούπερμαν»και «Μορμόλης» για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων το Νοέμβριο και Δεκέμβριο 2021.

Η παράσταση «Πιο δυνατός κι από τον Σούπερμαν»είναιμια ξέφρενη και τρυφερή κωμωδία τουRoyKiftπου έχει στο επίκεντρο τον μικρό ανάπηρο Άρη και τις περιπέτειες του, και επιστρέφει στο ρεπερτόριο της Συντεχνίας του Γέλιου για 3η χρονιά!σκηνοθεσία Βασίλη Κουκαλάνι και Αντώνη Ρέλλα με τους: Γιώργο Κατσή, ΒασίληΚουκαλάνι, Μαρία Μοσχούρη, Τάνια Παλαιολόγου, Μιχάλη Τιτόπουλο, Θάνο Αλεξίου, και Φώτη Λαζάρου.  Τη μουσική υπογράφουν οι:  Φοίβος Δεληβοριάς, οι Χατζηφραγκέτα και ο ηθοποιός ΤζούλιοΚατσής.

«Ο Μορμόλης» του RainerHachfeld δε χρειάζεται συστάσεις,  είναι ο φανταστικός φίλος των παιδιών, που ξεφωνίζει ελεύθερα αυτά που δεν τολμούν να πουν οι μικροί στους μεγάλους. Η σκηνοθεσία είναι των Γιώργου Παλούμπης και ΒασίληΚουκαλάνι και ακούγονται τα θρυλικά τραγούδια του Γιάννη Σπανού. Διανομή:  Βασιλική Διαλυνά, ΒάσιαΛακουμέντα, Φώτης Λαζάρου, ΘέμοςΣκανδάμης, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Αντώνης Χρήστου.

Ÿ—Ÿ–Ÿ

Αποκαλυπτικά για την εργασιακή πραγματικότητα που εδραίωσε με τον νόμο Χατζηδάκη η κυβέρνηση της ΝΔ, είναι τα στοιχεία που έδωσε μιλώντας στο Open o πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στον Επισιτισμό και Τουρισμό (ΠΟΕΕΤ) Γιώργος Χόντζογλου. «Θα κοινοποιήσουμε με εξώδικο την κινητοποίηση της Τετάρτης», είπε ο κ. Χότζογλου, «το εξώδικο θα κοινοποιηθεί στην ψηφιακή πλατφόρμα που έστειλε τα μηνύματα στους 211 συναδέλφους μας για κατάργηση των συμβάσεών τους και μετατροπή τους σε εξωτερικούς συνεργάτες, αλλά και στη ΓΣΕΒΕΕ ως τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο».

 

Μια συμπαραγωγή με την ομάδα Θεάτρου ΟΠΕRΑ

 

 

Φρυνίχου

Πρεμιέρα 14 Οκτωβρίου

 

Σκηνοθεσία Θοδωρής Αμπαζής

 

 

Φαίνεται πως θα περάσει πολύς καιρός ακόμα

για να ξεσυνηθίσουν αυτοί οι άνθρωποι να μας θεωρούν εμάς τους άλλους σα σκυλιά.

 

 

Το διήγημα του Γρ. Ξενόπουλου «Ο ποπολάρος» πρωτοδημοσιεύθηκε το 1913 με τίτλο «Ο αντάρτης». Σε αντίθεση με τη μεταγενέστερη θεατρική διασκευή του Ξενόπουλου, όπου το ενδιαφέρον μετατοπίζεται στα ελαφρά ρομαντικά στοιχεία και η ιστορία αποκτά το -απαραίτητο για εμπορικούς λόγους- «αίσιον τέλος», το αρχικό έργο βασίζεται στο καλοκαιρινό ειδύλλιο ανάμεσα στην αριστοκράτισσα Έλδα και τον «ποπολάρο» Ζέππο στο επίπεδο της πλοκής, προκειμένου να αναδείξει άλλα θέματα. Οι ιδιαιτερότητες της επτανησιακής κοινωνίας επιτρέπουν μέσα από μια δροσερή ιστορία αγάπης δυο νέων παιδιών και την ταξική σύγκρουση στην οποία εμπλέκονται θείοι και πατεράδες, να αποτυπωθεί η καθήλωση σωμάτων και ψυχών σε ό,τι τους υπαγορεύουν τα κοινωνικά στεγανά. Την ίδια στιγμή ο τροχός της ιστορίας έχει μπει σε κίνηση και μια μεταβατική εποχή που εγκυμονεί την ανατροπή έχει ήδη ανατείλει, ενώ η τραγωδία των πρωταγωνιστών είναι -όπως πάντα άλλωστε- ότι αδυνατούν να το αντιληφθούν.

Η Ομάδα ΟΠΕRΑ αξιοποιώντας την εικοσαετή εμπειρία της στο μουσικό θέατρο παρουσιάζει μια νέα θεατρική εκδοχή του «Ποπολάρου» σε διασκευή της  Έλσας Ανδριανού, που με πρόσχημα μια παλιά ιστορία επικεντρώνεται στην -τόσο σύγχρονη- αφομοίωση των στεγανών, περιχαρακώσεων που λειτουργούν ως εσωτερική επιταγή σε μια εποχή ακραίας ατομικιστικής απομόνωσης και ψευδο-επικοινωνίας.

Οι πέντε ερμηνευτές-ηθοποιοί αναλαμβάνουν τη σκηνική αφήγηση λειτουργώντας ως «χορός», από τον οποίο προκύπτουν τα βασικά πρόσωπα του διηγήματος, ενώ η μουσική συνομιλεί με την πλούσια επτανησιακή μουσική παράδοση μέσα από μια σύγχρονη μουσική εκφορά.

Ο Ποπολάρος

Του Γρηγορίου Ξενόπουλου

Διασκευή                                                              Έλσα Ανδριανού

Σκηνοθεσία/ Πρωτότυπη μουσική                Θοδωρής Αμπαζής

Σκηνικά-Κοστούμια                                           Ελένη Μανωλοπούλου

Φωτισμοί                                                              Αλέκος Αναστασίου

Συνεργασία στη σκηνοθεσία                           Ελεάνα Τσίχλη

Ερμηνεύουν

Ζέππος                                                                  Γιάννης Καράμπαμπας

Έλντα                                                                    Ιφιγένεια Καραμήτρου

Μαρινέρης                                                           Παντελής Δεντάκης          

Μαρινέραινα                                                       Μαρία Παρασύρη

Κόντε Ντιμάρας                                  Νίκος Αλεξίου

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Τετάρτη και Κυριακή στις 20.00, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21.15

Τιμές εισιτηρίων

Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 15 Ευρώ / 10 Ευρώ (μειωμένο) / 8 Ευρώ (άνεργοι)

Σάββατο: 18 Ευρώ / 12 Ευρώ (μειωμένο και ανεργίας)

Κυριακή: 16 Ευρώ / 12 Ευρώ (μειωμένο και ανεργίας)

Προσκλήσεις-Ατέλειες: 3 Ευρώ συνεισφορά στα έξοδα του θέατρου

Μειωμένα εισιτήρια για φοιτητές, άτομα κάτω των 23 ετών και άνω των 65

Σε μαζική συμμετοχή στη στάση εργασίας την Τρίτη 21 Σεπτέμβρη από τις 10 π.μ. ως τις 3 μ.μ. και στις συγκεντρώσεις των σωματείων των εργαζομένων και των Ενώσεων των νοσοκομειακών γιατρών σε όλη τη χώρα καλεί η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ).

Σε ανακοίνωσή της σημειώνει:

«Η προκλητική κυβερνητική επιμονή στη στοχοποίηση των υγειονομικών - για να συγκαλύψει τις τεράστιες ευθύνες της για τη νέα εξάπλωση της επιδημίας - έχει σαν αποτέλεσμα να τεθούν σε αναστολή εργασίας περισσότεροι από 5.500 εργαζόμενοι, τη στιγμή που τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας στενάζουν κάτω από το βάρος των τραγικών ελλείψεων σε προσωπικό, υποδομές και εξοπλισμό και το δημόσιο σύστημα υγείας «πιέζεται» λόγω της αύξησης των εισαγωγών ασθενών με COVID αλλά και της εκτίναξης της λοιπής νοσηρότητας.

Τα μέτρα που ψηφίστηκαν με προκάλυμμα τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς και με πρόσχημα τα κενά που προέκυψαν εξαιτίας της εφαρμογής του νόμου για την υποχρεωτικότητα, είναι η πρόβα τζενεράλε για το νέο ΕΣΥ.

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τις αναστολές εργασίας για την γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων με ημερομηνία λήξης σε βάρος της μόνιμης εργασίας με πλήρη δικαιώματα, την "αντικατάσταση" μονίμων εργαζομένων με 3μηνίτες, την επιτάχυνση τις προαποφασισμένων ιδιωτικοποιήσεις μιας σειράς υπηρεσιών του δημόσιου συστήματος υγείας.

Στοχοποιεί τους υγειονομικούς που δίνουν 18 ολόκληρους μήνες τη μάχη στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση της πανδημίας τη στιγμή που η βασική πηγή διασποράς δεν είναι η ενδονοσοκομειακή. Οι ασθενείς δεν κινδυνεύουν από τους υγειονομικούς. Κινδυνεύουν από την πολιτική της κυβέρνησης που αφήνει το δημόσιο σύστημα υγείας αθωράκιστο, που αρνείται να πάρει μέτρα προστασίας της υγείας τους στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, τις σχολές και τα ΜΜΜ γιατί κοστίζουν στο κράτος και την εργοδοσία.

Συνεχίζουμε, δυναμώνουμε τον αγώνα μας για να επιστρέψουν στη δουλειά οι συνάδελφοι μας που είναι σε αναστολή. Συνεχίζουμε, δυναμώνουμε τον αγώνα ενάντια στην πολιτική που βάζει στη ζυγαριά του κόστους οφέλους τα δικαιώματά μας και τις ανάγκες των ασθενών μας για τα κέρδη των λίγων. Μπλοκάρουμε τα εγκληματικά σχέδια της κυβέρνησης για το νέο ΕΣΥ.

Όλοι στη στάση εργασίας την Τρίτη 21/9 στις 10:00-15:00 και στις συγκεντρώσεις των σωματείων των εργαζομένων και των Ενώσεων των Νοσοκομειακών Γιατρών σε όλη τη χώρα».

Κινητοποίηση και στάση εργασίας την Τρίτη 21 Σεπτέμβρη

Του Στέλιου Σοφιανού

Οταν το δάσος τους ξαναγίνει πράσινο, θα είναι από καιρό ενήλικα. Προς το παρόν βλέπουν, μυρίζουν, αναπνέουν την καταστροφή και εμείς ελπίζουμε αυτή η πληγή στη φύση και η απώλεια στην καθημερινότητά τους να μην τα πονέσει περισσότερο – αυτά που σε τίποτα δεν φταίνε 

«Μπαμπά, πότε θα ξαναγίνει πράσινο το δάσος για να πάμε πάλι βόλτα;».

Στον δρόμο προς τον αγιασμό, πρώτη ημέρα της νέας σχολικής χρονιάς, η ερώτηση της 7χρονης ήταν μαχαιριά στην καρδιά. Που είχε ήδη αρχίσει να ματώνει (η καρδιά), καθώς ο δρόμος προς το σχολείο «περνάει» από τα πρώτα καμένα.

Τις τελευταίες εβδομάδες απέφευγα να κατευθύνομαι προς τα εκεί, τουλάχιστον υπό το φως της ημέρας. Για κάποιο λόγο θέλω να κάνω ότι δεν υπάρχουν. Και όσο δεν τα βλέπω, «δεν υπάρχουν». Είναι εκεί, όμως. Και τώρα που πηγαίνουμε κάθε πρωί στο σχολείο (όσο, τέλος πάντων, διαρκέσει αυτό), περνάμε μπροστά και δίπλα από εκείνο που έως πριν από 40 ημέρες ήταν ο αμέσως προσιτός «παράδεισος» μας. Τώρα τον κλαίμε, του κάνουμε το μνημόσυνο και ξέρουμε ότι θα ζήσουμε χωρίς αυτόν για… πόσα χρόνια είπες, μπαμπά;

Δεν της είπα. Και τι να της πω; Οτι θα είναι κοντά στα 30, όταν το δάσος ξαναγίνει όπως ήταν (και αν…) και τότε θα με πηγαίνει εκείνη βόλτα; Πώς μπορεί να το ακούσει αυτό ένα παιδί; Και πώς μπορείς να του το πεις; Εδώ καλά καλά δεν το λέμε μεταξύ μας οι μεγάλοι. Γιατί, είπαμε, κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε.

Ομως, εκείνη, ο αδελφός της, τα δεκάδες παιδιά του δημοτικού σχολείου το βλέπουν. Και βλέπουν ότι…

Το δασάκι στο ρέμα, στην άλλη πλευρά του δρόμου, αυτό που «έκοβε» το κρύο τον χειμώνα και έκανε σκιά το καλοκαίρι, δεν υπάρχει πια.

–Το πράσινο «τείχος» γύρω από τα γήπεδα μπάσκετ, τένις και ποδοσφαίρου, επίσης.

–Το πευκόφυτο πάρκο όπου ακούμπαγε η παιδική χαρά «τους», το ίδιο. Εκεί έπαιζαν κρυφτό, εκεί έφτιαχναν σκηνές από τα πεσμένα κλαδιά που άφησε η «Μήδεια» και τις έκαναν καταφύγιο, εκεί φαντάζονταν τον εαυτό τους ήρωα σύγχρονων ή παλαιών παραμυθιών, εκεί τα μεγαλύτερα φλέρταραν ίσως για πρώτη φορά.

Τα βλέπουν, τα μυρίζουν, τα αναπνέουν, τα ζουν. Και παρ’ όλα αυτά, δείχνουν μια εντυπωσιακή ψυχραιμία, τόση που δεν τη βρίσκεις σε εμάς τους μεγάλους, παρά μόνο μπροστά τους.

Γιατί προσπαθούμε να μείνουμε ψύχραιμοι, ελπίζοντας αυτή η πληγή στη φύση και η απώλεια στην καθημερινότητά μας να μην τα πονέσει περισσότερο – αυτά που σε τίποτα δεν φταίνε.

Προσπαθούμε να τους δείξουμε ότι υπάρχουν διέξοδοι: φορτώνουμε πατίνια και ποδήλατα στο αυτοκίνητο και πάμε βόλτες αλλού, μακριά, κάπου όπου το πράσινο είναι περισσότερο από γκρι και μαύρο (σαν να ακούω να σκέφτεστε «ακόμη»…). Και εκείνα, ορμάνε στο άλλο πάρκο και στο άλλο δάσος και με το παιχνίδι τους και το γέλιο τους, μας δανείζουν λίγη από την ψυχραιμία που ώρες ώρες μας λείπει, μας χαλαρώνουν…

Παιδιά που γίνονται «πρόσφυγες» για το παιχνίδι, «μετανάστες» για λίγη χαρά μέσα στη φύση. Υπάρχουν πολύ χειρότερα, θα πείτε, και δικαίως. Αλλοι έχασαν το σπίτι τους, αλλού κάηκαν περιουσίες, άλλοτε είχαμε και παιδιά καμένα, αγκαλιά με τους γονείς, τον παππού και τη γιαγιά – για να μη μιλήσουμε για το δράμα της πραγματικής προσφυγιάς και της αναγκαστικής μετανάστευσης.

Σωστά όλα αυτά, αλλά δεν μπορείς να τα πεις σε ένα παιδί που έχασε το δάσος του. Μπορείς όμως να τα λες στον εαυτό σου, κάθε φορά που φορτώνεις τα ποδήλατα και τα πατίνια στο αυτοκίνητο για τα επόμενα… πόσα χρόνια είπες, μπαμπά;

Πηγή: Protagon.gr

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ- ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

«Θα πάρω χώμα και νερό από τον Ψηλορείτη, να το σκορπίσω να γενεί όλος ο κόσμος Κρήτη». Με αυτό το μότο στην καρδιά της, η Εύα Παρακεντάκη θέλησε να κάνει πράξη την αγάπη της για την Κρήτη και μέσα από ένα πρωτότυπο βιβλίο μαγειρικής. Όλες οι γεύσεις, οι μυρωδιές, τα συναισθήματα από τον «τόπο που δεν γεννήθηκα, αλλά που είμαι σίγουρη ότι θέλω να γεράσω!», όπως η ίδια δηλώνει.

Η Κρήτη των γεύσεων, του έρωτα και της λεβεντιάς καταγράφεται μέσα από 100 συνταγές, κατανεμημένες με μαεστρία στις 4 εποχές του χρόνου, όπως δηλώνει και ο τίτλος του πρωτοποριακού αυτού βιβλίου: «100 Αυθεντικές Κρητικές Συνταγές», διά χειρός Εύας Παρακεντάκη, της μαγείρισσας με κρητική καταγωγή που αποφάσισε να γίνει μόνιμο μέλος της κρητικής οικογένειας, μετακομίζοντας με την οικογένειά της στη μεγαλόνησο του Κρητός και του Δία, της Ρέας και της Αμάλθειας, κι εκεί να μεγαλουργήσει η ίδια ρουφώντας αρχικά κάθε γεύση της ευλογημένης αυτής γης, και τώρα μεταδίδοντάς μας τις γνώσεις της μέσα από αυτόν τον πολυτελή τόμο.

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτού του πονήματος είναι τόσο η καταχώρηση των συνταγών στις 4 εποχές του χρόνου, όσο και οι πρόλογοι της συγγραφέως σε κάθε ενότητα, που μας μεταφέρουν στο κρητικό κλίμα κάθε εποχής και στα έθιμά του.

Οι συνταγές παρουσιάζονται λιτά και απέριττα, έτσι ώστε να είναι εφικτή η εκτέλεσή τους ακόμη και από τον πιο ερασιτέχνη, ενώ οι αντίστοιχες υπέροχες έγχρωμες φωτογραφίες που τις συνοδεύουν μας προκαλούν να τις απολαύσουμε.

Ένα βιβλίο μαγειρικής , που δεν μοιάζει με κανένα άλλο, μας κλείνει το μάτι για να το ξεφυλλίσουμε και να λαχταρήσουμε το περιεχόμενό του. Από τις 23 Σεπτεμβρίου σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Creamy W Publications. 

 

Τα πιο σημαντικά πράγματα γράφονται με τα πιο απλά λόγια πολλές φορές κι ο Δημήτρης Αντωνίου το επιβεβαιώνει. Ξέρει τι σημαίνει οδικό ατύχημα και σκαρφίστηκε να δημιουργήσει ένα κόμικ για παιδιά σχετικό με την οδική ασφάλεια. Η γενική του θεωρία είναι πως ο τρόπος που οδηγεί ένα παιδί το ποδήλατο, είναι ο ίδιος που θα οδηγεί μηχανή και ο ίδιος που θα οδηγεί αυτοκίνητο.Ένα μικρό γεμάτο χρώματα βιβλίο με τίτλο «Λέμε STOP στην οδική ανασφάλεια», διανέμεται δωρεάν σε σχολεία της Θεσσαλονίκης.

της Γεωργίας Κριεμπάρδη

«Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω με δύο λέξεις τον Δημήτρη Αντωνίου, αυτές θα ήταν σίγουρα φως και ζωή»:αυτό είχα γράψει γι’ αυτόν τον άνθρωπο το 2020. Κι όποτε μιλάω για εκείνον, τις ίδιες ακριβώς λέξεις χρησιμοποιώ. Φως και ζωή. Στα 16 του χρόνια ένα τροχαίο ατύχημα τον καθήλωσε σε αναπηρικό αμαξίδιο και έκτοτε έβαλε ως στόχο ζωής την ενημέρωση όλων για τα τροχαία ατυχήματα και εν γένει για την κυκλοφοριακή αγωγή.

Λίγους μήνες σκαρφίστηκε να δημιουργήσει ένα comic σχετικό με την οδική ασφάλεια, το οποίο θα απευθύνεται σε παιδιά. Τα πιο σημαντικά πράγματα γράφονται με τα πιο απλά λόγια πολλές φορές και ο Δημήτρης το επιβεβαιώνει. Ανάμεσα στα βιβλία που έχει γράψει, φωτεινά κι αισιόδοξα όπως ο ίδιος άλλωστε, ξεχωρίζει ένα μικρό γεμάτο χρώματα βιβλίο. Ένα comic με τίτλο «Λέμε STOP στην οδική ανασφάλεια», το οποίο θα διανέμεται δωρεάν σε σχολεία της Θεσσαλονίκης.

«Είχα αρχίσει να κάνω ομιλίες σε σχολεία σχετικά με τα τροχαία ατυχήματα και το έκανα πολύ ευχάριστα. Με φαντάστηκα να κάθομαι σ’ ένα θρανίο και να έρχεται κάποιος να μιλήσει για την οδική ασφάλεια. Και μόνο που το φαντάστηκα, είχα ήδη βαρεθεί.  Μου μπήκε η ιδέα να γράψω κάτι που θα είναι πιο κοντά στα παιδιά, πιο ευχάριστο και σκέφτηκα το κόμικ. Ξεκίνησα να γράφω το σενάριο έχοντας στο μυαλό μου τον πιτσιρίκο που είναι και λίγο δύσκολος στο να του κερδίσεις το ενδιαφέρον» μου είχε δηλώσει πριν έναν χρόνο στο popaganda.

Ευτυχώς βρήκε ανθρώπους που πίστεψαν στο όραμα του και στη διάθεσή του να επικοινωνήσει το ζήτημα αυτό στα νέα παιδιά και με κάποιες χορηγίες καλύφθηκαν τα έξοδα της δημιουργίας. Μοιράζεται δωρεάν και ο ίδιος πηγαίνει στα σχολεία της Θεσσαλονίκης, μιλάει με τα παιδιά και τους δίνει τα κόμικς.

Μιλώντας στο TPP, σημειώνει: «Τα κόμικς είχαν μπει ”στον πάγο” λόγω lockdown για αρκετό καιρό, αλλά μέσα στο καλοκαίρι κάποια πρόλαβαν κι έφτασαν στα χέρια των παιδιών κι ο ενθουσιασμός τους ήταν μεγάλος. Η ιδέα αυτή αποτελεί για τα παιδιά τον εναλλακτικό κι ενδιαφέροντα τρόπο προσέγγισης του δύσκολου θέματος της κυκλοφοριακής αγωγής».

Μιλώντας για την κυκλοφοριακή αγωγή στη χώρα, ο Δημήτρης Αντωνίου τόνισε πως το πρώτο και βασικότερο ζήτημα είναι η παιδεία και σίγουρα θα βοηθούσε πολύ να ήταν μάθημα στο σχολείο η κυκλοφοριακή αγωγή. Η γενική του θεωρία είναι πως η οδική ασφάλεια δεν είναι πώς να βγάλουμε το δίπλωμα οδήγησης στα 18 μας. Ο τρόπος που οδηγεί ένα μικρό παιδί το ποδήλατο, είναι ο ίδιος που θα οδηγεί μηχανή, είναι ο ίδιος τρόπος που θα οδηγεί αυτοκίνητο, εξηγεί.

Ο αριθμός των νεκρών στα οδικά δυστυχήματα ανέρχεται σε περίπου 1,35 εκατομμύρια παγκοσμίως κάθε χρόνο, ενώ το 2020 ανερχόταν σε περισσότερους από 18.500 στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 και στους 579 στην Ελλάδα, καθιστώντας τα οδικά ατυχήματα ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας παγκοσμίως.

Αξιοσημείωτο είναι ότι την προηγούμενη δεκαετία (2010- 2020), η Ελλάδα κατέγραψε εντυπωσιακή μείωση του αριθμού των νεκρών σε οδικά δυστυχήματα κατά 54%, πετυχαίνοντας τον στόχο για μείωση του αριθμού των νεκρών κατά 50%, ενώ τα οδικά δυστυχήματα μειώθηκαν κατά 39%. Το 2020, ο αριθμός των νεκρών ανά εκατομμύριο πληθυσμού επίσης μειώθηκε (54), με την Ελλάδα να κάνει σημαντική πρόοδο ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ, φτάνοντας πιο κοντά στον μέσο όρο της ΕΕ (42) συγκριτικά με τις χώρες που έχουν τις χειρότερες επιδόσεις (70-90).


Πηγή: thepressproject.gr